Митингке шығуға рұқсат бермеу – халықтың аузын буып қоюмен бірдей нәрсе ғой. Биліктің ісі көңіліне жақпаса, оны айтып-жазатын БАҚ-қа тосқауыл қойылса, көшеге шықпай қайтеді? Бірақ қалай жүргізу керек?
Митингке рұқсат беру дегенде, әуелі соның ұғымын нақтылап алу керек секілді. Себебі Митингке шыққандар жолды жағалап, көшені аралап кететіні бар, менттердің қорқып шошитыны да содан.
Қарапайым ереже бекітсе болады ғой, мәселен:
Митинг (жиын) – белгілі бір аумаққа (алаңға) жиналып, өз талаптарын қою керек. Олардың қай жерге жиналатынын өздері шешеді және ол алаң болуы тиіс. Ал әкімшілікке жиын болатыны туралы әрі кеткенде үш күн ішінде хабарлап қоюы ғана тиіс. Полицейлер тек бұзақылық пен т. б. қадағалайды.
Ал шеру – белгілі бір жолда, көшеде колонна болып жүріп өту. Бұның қашан өтетінін шерушілер анықтағанмен, рұқсат ету мен өтетін орнын әкімшілік бекітеді. Әкімшілікке бір ай бұрын өтініш қалдыруы тиіс. Себебі шеруге шығу бір не бірнеше көшені жабуға, шеруге шықпағандардың жолын бөгеуге мәжбүр болады, сондықтан алдын-ала келісім болуы тиіс.
Бір қарасаң, бұл еш тарапты да қинамайтын жол. Қазіргі кезде митингке шығармау босқа хаос пен тәртіпсіздікке ғана апарады, биліктің де абыройы төмендейді, одан да рұқсатты беріп, арты бұзақылыққа апармауына, өзгелерге кедерге келтірмеуіне жағдай жасаса болды.
Сонда ғана «Шерудің қандай түріне де қарсымын!» деп митингке шығушыларға дүрсе қоя берген дүмшелердің саны азаяр еді.
